Marcus 6: 45-52:
Meteen daarna gelastte
Hij zijn leerlingen in de boot te stappen en alvast naar de overkant te varen,
naar Betsaïda; intussen zou Hijzelf de menigte wegsturen. Nadat Hij afscheid
van de mensen had genomen, ging Hij de berg op om er te bidden. Bij het vallen
van de avond was de boot midden op het meer, en Hij was alleen aan land. Toen
Hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks
vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep Hij tegen het einde van de nacht
over het meer naar hen toe, en Hij wilde hen voorbijlopen. Toen ze Hem over het
water zagen lopen, dachten ze dat Hij een geestverschijning was en ze
schreeuwden het uit. Ze hadden Hem allemaal gezien en raakten in paniek. Maar
Hij sprak hen meteen aan en zei: “Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.” Hij
stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zijn leerlingen waren
helemaal van hun stuk gebracht. Zij waren niet tot inzicht gekomen door wat er
met de broden was gebeurd, omdat ze hardleers waren.
Jezus gaat regelmatig op zoek naar een eenzame plaats om
alleen te zijn en te rusten. Het gedeelte hiervoor gaat over het wonder van de
spijziging van de vijfduizend met 5 broden en 2 vissen. Jezus was met zijn
leerlingen naar die plaats gegaan om uit te rusten, want ze waren doodop. De leerlingen hadden er net een zware taak
opzitten, die Jezus hen had opgedragen en waar Hij hen ook de macht toe gegeven
had: ze waren uitgezonden door Jezus om het goede grote nieuws te vertellen,
onreine geesten uit te drijven en zieken te zalven ent e genazen. Jezus zelf
had zojuist het droevige nieuws gehoord van de onthoofding van zijn vriend
Johannes. Kortom doodmoe van alles en dan weer vijfduizend mensen uitgebreid
geestelijk en lichamelijk voedsel moeten geven! Daarna kan Hij echt niet meer
en stuurt de menigte weg. Hij zoekt in gebed rust op de berg. God geeft Hem daarna
weer kracht om de leerlingen opnieuw te laten zien hoe groot Zijn macht is. Hij
maant de storm tot kalmte en de wind gehoorzaamt Hem!
Zoek ook jij de rust
en stilte regelmatig op, evenals Jezus deed, om eens goed naar God te kunnen
luisteren? Om te kunnen horen wat Hij jou wil zeggen? Om jezelf weer op te
laden. Maak er tijd voor! Als het je niet lukt tijd voor deze rust te maken,
ben je je tijd al voorbij gelopen.
Even wat persoonlijker dan je van mij gewend bent: ook deze
blogger heeft even tijd en rust nodig. Ik wil op zoek gaan in Woord en gebed
welke taak God voor mij heeft klaarliggen. Maar hoe dan? Hoe vind je, hoe maak
je die tijd…?
Om de taal van het Oude Testament tijdens mijn studie te
leren lezen en te begrijpen, heb ik echt heel bijzonder, boeiend en zeer
waardevol gevonden. Ik zou wel willen
dat ik er nu wat meer tijd voor had om het Oude Testament al ploeterend weer
een de grondtaal opnieuw te lezen. Maar met een druk gezin, houd je niet zoveel
tijd over. Ik heb altijd grote bewondering gehad voor de emeritus-predikant,
bij wie wij een aantal jaren in de kerkelijke gemeente lid zijn geweest, die
het Oude Testament zo soepel in de grondtaal kon lezen, als ik mijn NBV’tje.
Als je dat toch kunt leren…! Maar ja, dan heb je wel veel oefening, geduld en
tijd nodig!
Ik zat daar zo over te denken, toen het volgende bij me
opkwam: als ik de tijd die ik nu gebruik voor het schrijven van een blog,
gebruik om me weer wat te verdiepen in het Bijbels Hebreeuws? Misschien kan ik
dan zo nu dan van deze ijver wat delen op mijn blog. Dat ik deze studie hebben
mogen doen en volbrengen, zal toch niet helemaal zomaar zijn? Vraagt God niet
van me meer met de studie te doen dan ik nu doe, zonder andere levenstaken te verwaarlozen? Maar
wat en hoe? En waar vind ik die rust die hiervoor zo hard nodig is?
