Geestelijk groeien: een opdracht?

Geestelijk groeien: een opdracht?

En Ik zeg je: jij bent Petrus, de rots waarop Ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart, zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat je op aarde ontbindt, zal ook in de hemel ontbonden zijn. Mattheus 16: 18-20

Au, wat een verantwoordelijkheid…!
Het zal je maar gezegd worden! Jezus benoemt jou tot de basis van de kerk van Christus! Nadat Jezus naar de hemel was gegaan, kreeg deze kerk de opdracht het christelijk geloof te laten zien en te laten horen. De kerk die moet laten zien wie God de Vader, de Here Jezus en de Heilige Geest voor ons zijn en wat ze voor ons betekenen. Wat een ongelooflijke verantwoordelijkheid! En zeker voor een Petrus die aan de basis staat van de allereerste christelijke gemeente!
Alles wat je zegt en welk voorbeeld je geeft, heeft gevolgen voor het geloof van de ander. Hoe sta jij in het dageljks leven? Hoe spreek jij over God? Hoe ga jij om met God? Hoe spreek jij over de ander? Hoe ga jij om met de ander? Hoe ga jij om met de schepping?
Om uiteindelijk een trouwe overtuigde gemeente van Christus te zijn die onze Heer, als Hij terugkomt met open ogen en open armen kan ontvangen.

Ja, maar…
Ja, maar, Petrus was een van de twaalf apostelen van Jezus. Hij heeft jaren met Jezus meegelopen. Hij heeft kunnen meemaken wat Jezus deed en wat Hij vertelde. Hij kon Hem om uitleg vragen en heeft vele wonderen met eigen ogen gezien. Hij heeft Zelfs zijn opstanding en hemelvaart mogen zien en Pinksteren mogen meemaken. Zo kan ik ook veel geloof hebben…
Is dat zo? Denk je dat het voor Petrus gemakkelijker geloven was, dan voor ons nu? Nu we ‘slechts’ een Bijbel ter beschikking hebben en een kerkelijke gemeente, waar we ons geloof met elkaar kunnen beleven?

Effe bladeren…
Geroepen, persoonlijk door Jezus, dat lijkt me wel wat..
Lees de Bijbel eens goed door, dan merk je dat Petrus helemaal niet zo’n geloofsheld was.In Marcus 1: 16 lezen we dat Simon Petrus geroepen wordt door Jezus. Kort daarna liet Jezus zijn macht zien door vele zieken te genezen en bezetenen van boze geesten te bevrijden.
Nou ja, geloven is nou ook weer niet zo gemakkelijk…
Maar aan het eind van Marcus 4 lezen we al, dat de discipelen, incluis Petrus, er niet op vertrouwen dat ze bij Jezus veilig zijn op de boot in de storm op het meer. Ze zijn doodsbang!

Wauw, wat een gave, ik wou dat ik die kreeg…

In Marcus 6: 6-13 lezen we dat de discipelen op ‘stage’ werden gestuurd en de grote! macht kregen om vele demonen uit de drijven en zieken te genezen.
Oeps, geloven is niet alleen iets krijgen het is ook vertrouwen hebben…
In Mattheus 14: 28-33 (gedeelte ook in Marcus 6: 45-52) lezen we over Jezus die over het water liep. Petrus vertrouwt de eerste stap op het water blindelings op Jezus, maar als hij gaat twijfelen en bang wordt van de golven gaat het mis. Jezus moet hem te hulp komen: Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?Aan het begin van dit hoofdstuk lezen we van het wonder van de vijf broden en twee vissen die een overvloedig maal gaven, met veel over, aan vijfduizend mannen + vrouwen en kinderen. maar ook dit wonder heeft het geloof van de discipelen niet vergroot: ze zien Jezus allereerst voor een spook aan en Petrus zinkt de moed en het geloof en het water in de schoenen na enkele stappen op het water.
Daar is wel even tijd en groei voor nodig…
In Marcus 8/ Mattheus 16: 18 belijdt Petrus zijn geloof in Jezus Christus als de Zoon van God.

Oeps, soms kan zelfs de beste een hele grote steek laten vallen…
En toch: In Marcus 14: 66 -72 lezen we over de verloochening door Petrus van zijn Heer Jezus Christus. Hij liet zijn Heer, de gezalfde, de Zoon van God volledig in de steek voor zijn eigen hachje!
Terwijl Jezus juist als antwoord op de belijdenis van Petrus had gegeven: Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van Mij en het evangelie, zal het behouden… Wie zich tegenover de trouweloze en zondige mensen van deze tijd schaamt voor mij en mijn woorden, zal merken dat de Mensenzoon zich ook voor Hem schaamt, wanneer Hij komt in het gezelschap van de heilige engelen en bekleed met de stralende luister van zijn Vader. (Marcus 16: 35, 38)

…Maar Jezus niet!
In Johannes 21: 15-17 lezen we over het eerherstel van Petrus door Jezus Christus. Petrus moet driemaal, tegenover de driemaal van zijn verloochening, naar Jezus toe bevestigen dat hij Hem liefheeft. Driemaal geeft jezus hem als antwoord dat Petrus herder zal zijn van Zijn schapen: dus dat Petrus een leider zal zijn over de volgelingen van Jezus: de christenen.

Wauw, wat een uitdaging!
Hoe zit dat dan met ons, als het al niet voor een trouwhartige, eerlijke Petrus, ongelooflijk moeilijk is om Jezus trouw te blijven volgen? Toch heeft Jezus hem uitgekozen en Petrus is een sterke basis geweest voor de eerste christelijke gemeenten (lees maar eens Handelingen 2 over het Pinksterfeest). Petrus is door vallen en opstaan uitgegroeid van visser van vissen tot visser van mensen. Vele mensen mocht hij tot Jezus brengen en daarmee tot God, de Vader. Jezus heeft Petrus uitgekozen om zijn hart. Petrus wilde zijn hart voor Hem openstellen, ook al maakte hij daarbij grove fouten.
Als een geloofsheld als Petrus zoveel kan vallen, hoeven wij niet bang te zijn dat wij niet goed genoeg zijn. Jezus vraagt niet of we goed genoeg zijn, maar of we ons hart open stellen voor Hem! Hij vraagt van ons dat we Hem boven alles liefhebben, bereid zijn naar Hem te luisteren en met Hem te spreken door Bijbel te lezen, te zingen en te bidden. Met de Liefde voor Hem en het geloof in hem als onze Verlosser van het kwade, zal Hij ons, ondanks vallen en opstaan, de groei in ons geloof geven. Kijk maar naar Petrus!