God hoort ook stilte

Marcus 6: 45-52:

Meteen daarna gelastte Hij zijn leerlingen in de boot te stappen en alvast naar de overkant te varen, naar Betsaïda; intussen zou Hijzelf de menigte wegsturen. Nadat Hij afscheid van de mensen had genomen, ging Hij de berg op om er te bidden. Bij het vallen van de avond was de boot midden op het meer, en Hij was alleen aan land. Toen Hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep Hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en Hij wilde hen voorbijlopen. Toen ze Hem over het water zagen lopen, dachten ze dat Hij een geestverschijning was en ze schreeuwden het uit. Ze hadden Hem allemaal gezien en raakten in paniek. Maar Hij sprak hen meteen aan en zei: “Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.” Hij stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zijn leerlingen waren helemaal van hun stuk gebracht. Zij waren niet tot inzicht gekomen door wat er met de broden was gebeurd, omdat ze hardleers waren.

Jezus gaat regelmatig op zoek naar een eenzame plaats om alleen te zijn en te rusten. Het gedeelte hiervoor gaat over het wonder van de spijziging van de vijfduizend met 5 broden en 2 vissen. Jezus was met zijn leerlingen naar die plaats gegaan om uit te rusten, want ze waren doodop.  De leerlingen hadden er net een zware taak opzitten, die Jezus hen had opgedragen en waar Hij hen ook de macht toe gegeven had: ze waren uitgezonden door Jezus om het goede grote nieuws te vertellen, onreine geesten uit te drijven en zieken te zalven ent e genazen. Jezus zelf had zojuist het droevige nieuws gehoord van de onthoofding van zijn vriend Johannes. Kortom doodmoe van alles en dan weer vijfduizend mensen uitgebreid geestelijk en lichamelijk voedsel moeten geven! Daarna kan Hij echt niet meer en stuurt de menigte weg. Hij zoekt in gebed rust op de berg. God geeft Hem daarna weer kracht om de leerlingen opnieuw te laten zien hoe groot Zijn macht is. Hij maant de storm tot kalmte en de wind gehoorzaamt Hem!

Zoek ook jij  de rust en stilte regelmatig op, evenals Jezus deed, om eens goed naar God te kunnen luisteren? Om te kunnen horen wat Hij jou wil zeggen? Om jezelf weer op te laden. Maak er tijd voor! Als het je niet lukt tijd voor deze rust te maken, ben je je tijd al voorbij gelopen.

Even wat persoonlijker dan je van mij gewend bent: ook deze blogger heeft even tijd en rust nodig. Ik wil op zoek gaan in Woord en gebed welke taak God voor mij heeft klaarliggen. Maar hoe dan? Hoe vind je, hoe maak je die tijd…?

Om de taal van het Oude Testament tijdens mijn studie te leren lezen en te begrijpen, heb ik echt heel bijzonder, boeiend en zeer waardevol  gevonden. Ik zou wel willen dat ik er nu wat meer tijd voor had om het Oude Testament al ploeterend weer een de grondtaal opnieuw te lezen. Maar met een druk gezin, houd je niet zoveel tijd over. Ik heb altijd grote bewondering gehad voor de emeritus-predikant, bij wie wij een aantal jaren in de kerkelijke gemeente lid zijn geweest, die het Oude Testament zo soepel in de grondtaal kon lezen, als ik mijn NBV’tje. Als je dat toch kunt leren…! Maar ja, dan heb je wel veel oefening, geduld en tijd nodig!

Ik zat daar zo over te denken, toen het volgende bij me opkwam: als ik de tijd die ik nu gebruik voor het schrijven van een blog, gebruik om me weer wat te verdiepen in het Bijbels Hebreeuws? Misschien kan ik dan zo nu dan van deze ijver wat delen op mijn blog. Dat ik deze studie hebben mogen doen en volbrengen, zal toch niet helemaal zomaar zijn? Vraagt God niet van me meer met de studie te doen dan ik nu doe,  zonder andere levenstaken te verwaarlozen? Maar wat en hoe? En waar vind ik die rust die hiervoor zo hard nodig is?

Soms ga je op zoek naar rust, zonder te weten, waar je deze zou kunnen vinden. Wil je even lekker buiten een boek lezen, gaat de bel met een goedbedoelende collectant voor een goed doel. Rinkelt de telefoon voor de zoveelste maal. Of komt de buurvrouw binnenlopen  of je met één of ander wissewasje wilt helpen. Einde rustmoment!

We lazen het hierboven al:: Jezus zocht ook regelmatig de rust in eenzaamheid en gebed.Toen hij de berg beklom en de mensen had weggestuurd, nadat hij die duizenden mensen had toegesproken en gevoed. Marcus 6: 45-52. Hij zocht rust bij God in de tuin van Gethsémané. Zijn rust was altijd van korte duur. Na het wonder van de spijziging van de vijfduizend kreeg hij als taak Zijn leerlingen nogmaals de grootsheid van Zijn macht te laten zien. In de tuin van Gethsémané wachtte een loodzware taak voor Hem. Toch stond Hij altijd weer paraat. Hij liet Zijn leerlingen opnieuw de grootsheid van Gods macht zien. Hij ging met de soldaten mee om Zijn loodzware taak op te nemen en te volbrengen.

Doen wij dat ook? Of denken we, bekijk het maar! Dit moment is nu echt voor mij, die anderen kunnen voor mij op dit moment de boom in! Rust is broodnodig om je op te laden, maar wel om daarna weer met je wachtende taak aan de slag te kunnen. Rust is geen doel op zich. We hebben allemaal gaven en talenten gekregen om God te dienen. Nu, hier op aarde. Om zo te kunnen werken aan Zijn koninkrijk. En is rust niet beter te vinden dan in gebed te gaan, Gods Woord te lezen, in je eigen taal of in de grondtaal?

Als je de komende tijd wat minder vaak een blog van me ziet, hoop ik dat dat komt, doordat ik weer wat meer tijd kan steken in het Bijbels Hebreeuws en niet, omdat ik mezelf helemaal volgepland heb!

Als je wilt, wil je me dan af en toe aan mijn voornemen herinneren? Je weet maar nooit of juist door dit voornemen dit blog meer waarde krijgt. Soms kan de tijd nemen, tijd maken!