Alleen kunnen we het niet af! 

 Tekst: 

Samuël 23: 14-16:  
David en zijn mannen verschansten zich in rotsholen in de met kloven doorsneden woestenij en oosten van Zif. Saul stuurde elke dag verkenners uit om David op te sporen, maar God leverde hem niet aan hem uit. David, die in Choresa zat, in de woestijn van Zif, merkte wel dat Saul het nog steeds op zijn leven gemunt had. Sauls zoon Jonatan zocht David in Choresa op om hem te zeggen dat hij op God moest blijven vertrouwen.

Bijbelstudie: 

Het raakt mij altijd diep, als iemand, die een groot verdriet meemaakt: het verliezen van een geliefde; een zware levensbedreigende ziekte, dan toch de energie vindt om actief door te gaan in het leven en niet bij de pakken neer blijft zitten. Toch weer opstaan, toch weer doorgaan, ondanks het immense verdriet van het gemis, ondanks de extra zorgen die dat met zich meebrengt. Overleven met een hart dat pijn doet van verdriet, de levens”wil” gevonden door hulp en zorg van anderen die van je houden. De levens”kracht” gevonden bij de Here God die van je houdt, je vasthoudt en laat zien dat het leven jou waard is en dat jij waardevol bent voor het leven van anderen op je pad. Dat je daarmee ook een zeer waardevolle schakel bent in de opbouw van Gods koninkrijk.

Maar God, waarom is het dan toch zo vaak dat mensen meer mens worden, na een periode van verdriet, gemis of armoede meegemaakt te hebben? Waarom heeft in de Bijbel het volk Israël een woestijnreis van 40 jaar nodig vol honger, dorst, oorlog en ellende om echt een volk van God te kunnen worden? Waarom heeft David die jarenlange leerschool van vluchten nodig om een opvolger van Saul en een goede koning in Gods Naam te kunnen worden?

Rust is een must

Rust is een must!

Tekst:

Exodus 20:8-11: Houd de sabbat in ere, het is een heilige dag. Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten, maar de zevende dag is een rustdag, die gewijd is aan de Heer, uw God; dan mag u niet werken. Dat geldt voor u, voor uw zonen en dochters, voor uw slaven en slavinnen, voor uw vee, en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen. Want in zes dagen heeft de Heer de hemel en de aarde gemaakt, en de zee met alles wat er leeft, en op de zevende dag rustte hij. Daarom heeft de Heer de sabbat gezegend en heilig verklaard.

Studie:

Nee, ik ga hier geen discussie aanzwengelen of de winkels op zondag wel of niet open mogen. of je wel of niet mag voetballen op zondag. Het onderwerp van deze blog is namelijk: Echte rust is een onmisbaar goed! Heb jij ook zo’n levenstijl die altijd maar doorloopt, altijd maar vol is?: Voor mijzelf voelt datin ieder geval regelmatig wel zo: met mijn gezin, familie, kerk en werk. Soms voelt het of ik niet alleen oneindig doorloop, maar ook overloop. En jij: wat is jouw lijstje? School, vrienden, voetbal, gamen? Enz, enz. Serieus, het klinkt raar: maar even helemaal niets is gewoon onmisbaar! Ik heb geen tijd, ik heb geen tijd, zeggen er dan veel. Ken je dat oude lied van Herman van Veen? Opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelooflijke haast We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet langer, we kunnen nu niet langer blijven staan… Nee? Heb jij ook al geen tijd? Maar ken je wel prioriteit?! Prioriteiten stellen in je agenda moet toch al,als je een volle agenda hebt, dus waarom kan je dan geen prioriteit toekennen aan even helemaal niets?!

Zoek de rust om je dag te verwerken. Om na te denken wat er nu eigenlijk echt toe doet, dan alleen te blijven hangen bij de dingen die nu eenmaal gedaan horen te worden. Weet je, ik heb een gezin vol dromers. Dromers die vaak schommelen om hun hoofd leeg te laten waaien en dan de vrije loop te laten. Dromers die hun fantasie los laten op de playmobil; boeken vol fantasie of Donald Ducks. Dromen, waaruit ideeën geboren worden. Zonder te kunnen dromen; zonder jezelf de tijd te gunnen om op adem te komen, loop je op een gegeven moment vast in de beslommeringen van dag.

Het is bepaald niet zomaar dat God het houden van een rustdag als gebod aan ons geeft. Zonder rust kan geen mens. Zonder rust kan je niet verder kijken dan de praktische zaken die vlak voor je liggen. Nee, nog erger: zonder rust kan je niet horen wat God je wil zeggen!! Zonder rust kan God je niet zeggen wat Hij voor jou op het oog heeft; welke taak Hij voor jou heeft klaarliggen. Aan een eettafel vol kwetterende tafelgenoten gaan je oren tuten en hoor je op een gegeven moment niemand meer, ook al wordt er nog zoveel gezegd. Hoe vind je dan rust? Moet je elke morgen extra vroeg je bed uit om een half uur stille tijd te houden? Als je van jezelf een vroege vogel bent en veel hebt aan zo’n structuur, prima, doen! Maar zie dit alsjeblieft niet als een verplichte vorm. Nee, ieder kan zijn rust op zijn eigen manier vinden.

 Ik houd zelf erg van fietsen en ga, als het even kan, overal met de fiets naar toe. Op de fiets waai ik leeg, kan ik rust vinden. Dit fietsen hoef ik bovendien niet in te plannen, omdat ik tóch regelmatig naar bepaalde adressen moet. En vanuit deze rust, word je opener en flexibeler, en daarmee ook meer bereikbaar voor anderen én opener naar God! Je eigen ideeën nemen een veel wijdere loop dan ze binnen de alledaagse bezigheden ooit zouden doen. Je kan beter luisteren of God je wat duidelijk wil maken, omdat je oren en je hart even niet in beslag genomen worden door alle praktische zaken van de dag. Je wordt je weer bewust dat God meekijkt in jouw leven en een plan met jouw leven heeft.
Mijn dochters hebben voor dit leegwaaien de schommel bezet op het speelpleintje achter ons huis. Mijn oudste kan het zo een uur volhouden. Mijn zoons gebruiken daar hun playmobil voor.

Denken en Doen:

En jij? Heb jij ook zo’n moment, waarop je even rust kan vinden, uit kan staan, om weer aangezet te kunnen worden? Houd je van vissen, tuinieren bv.? of van trimmen, zwemmen, wandelen, muziek maken of schilderen etc.? Heb jij ook een moment, waarop je niet afgeleid wordt door allerlei prikkels van buitenaf: tv; computer; anderen om je heen? Het is onmisbaar, echt waar!

Wat jij wel wilt dat jou gebeurt, doet dat ook een ander!

Wat jij wel wilt dat jou gebeurt, doet dat ook een ander!

Tekst:

Genesis 1: 26 God zei: “Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.”
Mattheüs 5: 14-16: Hij nam het woord en onderrichtte hen: … “Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die bovenop een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft, voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.”

Bijbelstudie:

Je kunt niet alle leed van de wereld op je schouders nemen. Wat dan? Lijdzaam toezien dat langzamerhand de wereld vergaat en dat de mensen elkaar niet kunnen en willen luchten of zien? De Here Jezus ging letterlijk onder het leed van de wereld door. Nam al het lijden op zijn schouders en overwon het kwaad! Is het dan klaar? Kunnen we met onze handen in onze toezien, omdat het toch gefixt is? Allebei: nee! Niet lijdzaam én niet met onze handen in de zakken toezien! God heeft ons geschapen met als taak: rentmeesters van de aarde te zijn. Hij heeft ons de verantwoordelijkheid gegeven voor de aarde en al wat daarop leeft zorg te dragen! Een zware taak die we met zijn allen totaal aan het verprutsen zijn! Nee, God vraagt van ons niet het onmogelijke, maar vraagt wel van ons onze verantwoordelijkheid te dragen en dat daarvoor te doen, waartoe we in staat zijn.

Bedenk eerst eens:
• op welke plekken kan jij voor Gods koninkrijk beschikbaar zijn? Thuis, in je klas, op voetbal, dansen, scouting, in de buurt, in de kerk,op je werk, noem maar op. De meesten van ons hebben wel iets waar hij/zij op zit, aan meedoet of waar hij/zij bij hoort of in de buurt woont.

  • Hoe doe je dat dan: verantwoordelijkheid dragen voor Gods schepping? Is dat niet eng? Lachen ze je niet uit: val je dan niet uit de groep, omdat je dan te serieus bent? Moet je dan perse gaan preken op een sinaasappelkistje?
 Is het eng als je bij de voetbal je best doet om een goede teamspeler te zijn en de ander niet uit te jouwen, maar op te monteren, als hij een keer misschiet?
 Is het raar om je nieuwe buurjongen voor een spelletje uit te nodigen?
 Is het onmogelijk om in de klas te proberen goed mee te doen en niet de vervelende spelbederver op het schoolplein of van de straat te zijn?