Tekst:
Prediker 4: 7-12
Ik vestigde mijn aandacht op nog iets anders onder de
zon, en ook dat is leegte. Iemand is helemaal alleen. Hij heeft zelfs geen zoon
of broer, maar toch zwoegt hij almaar door en wordt zijn dorst naar rijkdom
nooit gelest. Voor wie beult hij zich af en ontzegt hij zich de genoegens van
het leven? Ook dat is enkel leegte en een trieste zaak.
Je kunt beter met zijn tweeën dan alleen zijn, want –dat is zeker- samen zwoegen loont. Wanneer
twee vrienden samen zijn en één van beiden valt, helpt de ander hem weer
overeind, maar wie alleen is en ten val komt, is beklagenswaardig, want hij
heeft niemand die hem op de been helpt. Wanneer je bij elkaar slaapt, geef je
warmte aan elkaar, maar hoe krijgt iemand die alleen slaapt het ooit warm? En
iemand die alleen is, kan zich niet verdedigen, wanneer hij aangevallen wordt,
maar met zijn tweeën houdt hij stand. Een koord dat uit drie strengen is
gevlochten, is niet snel stuk te trekken
Bijbelstudie:
Mogen we het in deze tijd nog eigenlijk wel over dit Bijbelgedeelte
hebben? We gaan nu toch voor zelfontplooiing? Jij, als individu geldt als
belangrijkste. Zoveel ruimte voor jezelf, zodat je tot de volle ontwikkeling in
je talenten kan komen en een topcarriëre kan halen. Haal uit jezelf, wat al in
je zit. Dit vraagt onze maatschappij toch van ons? Iedereen volop aan het werk
met zijn opleiding en werkervaring. Wees de beste, dan krijg je promotie of
opslag en vooral waardering, aanzien, prestige. Dan ben je een goede werknemer
voor je land, want dan breng je geld in het laatje van de belastingkas en dan
groeit onze economie. Want daar gaat het toch om? Dat dan je sociale netwerk voornamelijk
bestaat uit je werkomgeving? Nu het zij zo. Een goede carrière heb je dan wel.
Past hierbij wel een ander? Hij of zij staat je toch alleen
maar in de weg? Dan moet je rekening houden met anderen. Dan heb je de tijd en
de aandacht die je in anderen steekt niet niet meer over om je volledig te
kunnen ontplooien. Dit schaadt je eigen ontwikkeling en dat kan de bedoeling
toch niet zijn?
Prediker rekent met deze gedachtegang af. Hij heeft zelfs geen zoon of broer, maar
toch zwoegt hij almaar door en wordt zijn dorst naar rijkdom nooit gelest. Voor
wie beult hij zich af en ontzegt hij zich de genoegens van het leven? Ook dat
is enkel leegte en een trieste zaak.
Nee, Prediker laat ons een heel ander beeld zien van wat echt
belangrijk is in het leven. Lees maar het volgende gedeelte van dit hoofdstuk. Samen zwoegen loont. Wanneer twee vrienden
samen zijn en één van beiden valt, helpt de ander hem weer overeind, maar wie
alleen is en ten val komt, is beklagenswaardig, want hij heeft niemand die hem
op de been helpt.
Bij God gaat het niet in de eerste plaats om de geslaagde
mensen in het leven. Hij heeft oog voor degenen die niet altijd tienen halen en
kunnen doorzetten. De ene vriend kan de ander helpen, als het niet goed gaat.
En mocht het later met de ander niet goed gaan, dan zal zijn vriend hem weer
helpen. Als je ouder wordt en niet meer goed mee kan, willen de anderen je een helpende
hand toesteken, omdat je er ook voor hen bent geweest en elkaars hulp en
toeverlaat bent. God is Liefde, Hij houdt van al zijn schepselen! Niet geld,
welvaart of carrière, maar Liefde is dé voorwaarde voor een geslaagde
samenleving!
